Περιγραφή
[…] ξαφνικά, τ’ ορκίζομαι, είδα τη συχωρεμένητη γιαγιά μου ολοζώντανη να με κοιτάζειμε τρυφερή αυστηρότητα σα να ’λεγε:«Τέλος πάντων… Πάλι καλά που δεν έγινεςχειρότερος…» κι ύστερα να εξαφανίζεται. Χάρησ’ αυτήν, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι ταυτότητες,είμαι Αθηναίος. Χάρη σ’ αυτήν, αγαπάω τηνΑθήνα. Μερικοί λένε ότι, έτσι όπως κατάντησε,είναι η πιο άσκημη πρωτεύουσα σ’ ολόκληροτον κόσμο. Δεν ξέρω, ούτε με νοιάζει. Ωραία ήάσκημη, για μένα είναι μοναδική. Είναι η πόληστην οποία γεννήθηκε, έζησε, κι ύστερα πέθανεη γιαγιά μου. Πρέπει φυσικά να σας το πω,ότι από μερικές απόψεις –όπως ακριβώς κι ηΑθήνα– ήταν ένα τέρας, και με βασάνισε πολύτον καιρό που ήμουνα παιδί κι ύστερα έφηβος,αλλά τι να κάνω; Είναι η μόνη γυναίκα πουαγάπησα στη ζωή μου.
Συγγραφέας: ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ
